Είναι υπέροχες. Φαντασμαγορικές. Είναι περιπετειώδεις. Έχουν δράση. Είναι συναρπαστικές. Δεν είναι βαρετές. Τις ζηλεύω. Τις κλέβω. Τις αλλάζω. Τις εμπλουτίζω. Τις ενσωματώνω στη δική μου. Την ανιαρή. Ξετυλίγοντας το κουβάρι μιας ανούσιας ύπαρξης δε μπερδεύεσαι. Ξεμπερδεύοντας την κλωστή που έγινε κόμπος, από εμπειρίες, χρειάζεσαι βοήθεια. Η αλήθεια είναι καλύτερη από τα ψέματα. Άρα καλά έκανα και το είπα. Κι αν εσύ το έκρυψες, τότε δικαίως προβληματίζομαι. Γιατί;
Όπως και για σένα, το άλλο εσύ, το άλλο πρότινος εγώ, η διαφορετική ζωή στην οποία δεν ήμουν θεατής αλλά έπαιζα το μικρό μου ρόλο και την οποία ενστερνιζόμουν για να δείξω πως η δική μου προχωράει. Η παράσταση συνεχίζεται. Και τα νέα τα μαθαίνω από τρίτους. Και δε βλέπω τις αφίσες. Μα το βλέμμα μου τυχαία πέφτει πάνω σου και όταν οδηγώ σ’ ακούω όσο κι αν δε συντονίζομαι με σένα. Είσαι παντού. Σύντομα τα νέα σου θα διαστρεβλώνονται μέχρι να φτάσουν στα δικά μου αυτιά όπως η φωνή σου. Οι γλώσσες περιπλέκουν τα γεγονότα και δύσκολα δένονται κόμπο όταν ξεγλιστρούν με το δηλητήριο που είναι καμωμένες. Κλωθώ ή μήπως Άτροπος; Περιμένουν ή φοβούνται την είδηση; Το ψαλίδι; Το τέλος της μοναδικότητας και της επιδεικτικής υπερβολής ή υπερπροβολής; Ανάλογα με το πως κανείς πλασάρει τον εαυτό του. Και τη ζωή του. Τη δική του, διανθισμένη με τον πλούτο εμπειριών των γύρω του.
room for thoughts 
stixaki:’…i need you, like the poet needs the pain.’
Λάχεσις σου χρειάζεται εσένα. Κι αν σου κάτσει; :PPPPΣε πειράζει που κανιβαλίζω το ποστ σου; Μη θυμώνεις, θα σε κεράσω onion rings. xD
ο από πάνω μου έκλεψε την εξυπνάδα…υγ δεν βρίσκεις αυτό το εγώ σου?υγ τι το θες το “άλλο πρότινος”?
Τσαπερδόνα, το να είμαι κολληματικός τύπος με έχει καταστρέψει! Δε το θέλω το “άλλο πρότινος”. Χαρίζεται! :Ρ